هشتم ربیع الاول، سالروز شهادت امام حسن عسکری (ع) مصادف است با آغاز امامت حضرت بقیه الله الاعظم امام زمان (عج)، به همین مناسبت حجت الاسلام و المسلمین عباسعلی مغیثی، امام جمعه شهرستان نهاوند یادداشتی مرقوم و غزلی در مدح امام عصر (عج) جهت انتشار در اختیار پایگاه خبری-تحلیلی عقیق زرین قرار دادند که در ادامه می‌خوانیم:
یا اهل العالم ان جدی الحسین الذی قتلوه عطشانا. «امام زمان (عج)»
ضمن عرض تسلیت به مناسبت سالروز شهادت امام حسن عسکری «علیه السلام» و تبریک آغار امامت و ولایت ولی الله الاعظم امام زمان «عج»؛علت غیبت امام زمان (عج) عدم معرفت و حمایت و اطاعت مردمی است و طبیعتا عامل ظهور معرفت، حمایت و اطاعت مردمی است و سیر تحولات سیاسی در دنیا به سمت و سویی است که اولاً بشریت از ظلم نظام سلطه به ستوه آمده و معرفت به امام حسین (علیه السلام) که در مبارزه با ظلم و ظالم بشهادت رسید روز بروز بیشتر می‌شود و راهپیمایی ده ها میلیونی اربعین زمینه ساز این معرفت است و امام زمان (عج) در لحظه ظهور خودش را با انتساب به امام حسین (علیه السلام) معرفی می کند و ظلم جنایات نظام سلطه از یک طرف و توجه عمومی بشریت به قیام امام حسین (علیه السلام) از طرف دیگر زمینه ساز ظهور آن حضرت خواهد شد. ان شاءالله
آفتاب لب بامم چه بیایی چه نیایی
مثل یک قصه تمامم چه بیایی چه نیایی
سال‌ها دل طلب از صدق و صفا کرده که باشد
دیدنت حسن ختامم چه بیایی چه نیایی
خورده چندیست چو یعقوب بلادیده کنعان
بوی یوسف به مشامم چه بیایی چه نیایی
مهر عشقت به دلم خورده و برجان و جبینم
شده این سکه به نامم چه بیایی چه نیایی
بی نیاز از همه عالم شوم ار لطف نمایی
تو جوابی به سلامم چه بیایی چه نیایی
دل به نام تو بود زنده و آن نام قشنگت
همه جا ورد زبانم چه بیایی چه نیایی
گر تو راضی نشوی از من و عمرم بسر آید
عمر صدساله حرامم چه بیایی چه نیایی
می‌دهم بعد نمازم به تو هرروز سلامی
شده این رسم و مرامم چه بیایی چه نیایی
مهمترین اتفاق این چند روز، جدا از همه تصمیمات سیاسی و اجتماعی می‌توان شب‌های قدر دانست؛ شب‌هایی که کسی نمی‌تواند آنرا درک نماید در عمل از هزار ماه برترند.
خواجه عبدالله انصاری در تفسیر سوره قدر می‌گوید: در آن شب جبرئیل چندان رحمت بر مومنان پخش کند که زیادت آید و چون زیاد آید، پرسد: خداوندا! زیادت رحمت را چه کنم؟ فرمان آید: سزاوار کرم ما نباشد که رحمت خود را که به خلق فرستادیم، باز بریم.
یکی از نکات جالب این شب در آخرین آیه سوره قدر است: «سَلامٌ هِیَ حَتّیَ مَطْلَعِ الفَجْرِ»: تا بامداد همه سلام و سلامتی و خیر و برکت است.
حکمت این آیه بر فرود آمدن فرشتگان و سلام بر مومنان است که رسول خدا (ص) گفت: خدایا می‌ترسم که بر امت من عذاب فرستی. جرئیل نازل شد: که یا محمد خداوند فرمود: «تو رحمتی برای جهانی و تا تو در میان امتت هستی، عذاب نفرستم».
رسول خدا تاملی کرده و گفت: خدایا می‌ترسم که چون مرا از میان امت برداری بر آنان عذاب فرستی که من طاقت عذاب امت را ندارم. جرئیل دوباره آمد: خداوند به تو درود فرستاد و فرمود: «تا امت تو استغفار می‌کنند عذاب نفرستم، همچنین تا رسول ایشان به حضرت من است، عذاب کردن امت از کرم من به دور است».
رسول خدا (ص) از شنیدن این بشارت شاد شد و دل او خوش گشت. آنگاه پیش خود اندیشید که فراموشی [نسیان] آفت امت من است، که اگر گروهی از امت در آمرزش خواستن کوتاهی کنند، ترسم خدا بر آنان عذاب فرستد. ندا آمد: «یا محمد خداوند از اندیشه دل تو آگاه است، دل خوش دار که به خاطر تو، پس از مردن تو تا روز رستاخیز، هر شب قدر جبرئیل را به زمین فرستم تا امت تو را یگان یگان سلام کند؛ ای محمد، تا سلام تو به ایشان می‌رسد، عذاب نکردم، تا جبرئیل هم در شب‌های قدر می‌رود و سلام می‌رساند، عذابی نفرستم».
باشد که خداوند به حرمت سید مختار و به نفس پرهیزکاران، ما را در این شب‌های بزرگوار، از خلعت مرحمت و مغفرت جامه بپوشاند و نصیب تمام ارزانی‌مان فرماید و از گناهان‌مان درگذرد. دعا کنیم گوش جان به سلامی بسپاریم که شب قدر از آسمان فرا می‌رسد که «سَلامٌ قَوْلاً مِنْ رَبّ رَحیم». مخلص شما/ سردبیر